ΣΧΟΛΗ |
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ |
||||
ΤΜΗΜΑ |
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ |
||||
ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΠΟΥΔΩΝ |
ΠΜΣ – ΕΠΙΠΕΔΟ 7 |
||||
ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ |
EHCE1 |
ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ |
Α ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ |
||
ΤΙΤΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ |
Θεμέλια Περιβαλλοντικής Επικοινωνίας – Προασπίζοντας την Υγεία |
||||
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ |
KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΣΚΑΝΑΒΗ |
||||
ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ |
ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ |
ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ |
|||
Διαλέξεις / Σεμινάρια |
3 |
4 |
|||
|
|
|
|||
|
|
|
|||
Προσθέστε σειρές αν χρειαστεί. Η οργάνωση διδασκαλίας και οι διδακτικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται περιγράφονται αναλυτικά στο 4. |
|
|
|||
ΤΥΠΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Υποβάθρου , Γενικών Γνώσεων, Επιστημονικής Περιοχής, Ανάπτυξης Δεξιοτήτων |
Επιστημονικής Περιοχής, Ανάπτυξης δεξιοτήτων
|
||||
ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ:
|
Όχι |
||||
ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ: |
Ελληνική-Αγγλική |
||||
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ERASMUS |
ΟΧΙ |
||||
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ (URL) |
|
||||
Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, οι μεταπτυχιακοί/ές φοιτητές/τριες θα είναι σε θέση να: – κατανοούν τις βασικές έννοιες και αρχές που διέπουν την περιβαλλοντική επικοινωνία. – να κατανοήσουν τη σημασία της σκέψης των συστημάτων και την ανάγκη της συλλογικής δράσης.
– να κατανοήσουν τη σχέση αλληλεπίδρασης μεταξύ υλικής ευημερίας και τη διόγκωση του οικολογικού αποτυπώματος της ανθρωπότητας. – διεξάγουν ερευνητικές μελέτες στην περιβαλλοντική επικοινωνία και να προωθούν καινοτόμα προγράμματα. – αναπτύσσουν έρευνες στον τομέα των νέων τεχνολογιών που σχετίζονται με την περιβαλλοντική επικοινωνία. |
||
|
||
|
||
|
Γενικές Ικανότητες |
|
Λαμβάνοντας υπόψη τις γενικές ικανότητες που πρέπει να έχει αποκτήσει ο πτυχιούχος (όπως αυτές αναγράφονται στο Παράρτημα Διπλώματος και παρατίθενται ακολούθως) σε ποια / ποιες από αυτές αποσκοπεί το μάθημα;. |
||
Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις Λήψη αποφάσεων Αυτόνομη εργασία Ομαδική εργασία Εργασία σε διεθνές περιβάλλον Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον Παράγωγή νέων ερευνητικών ιδεών |
Σχεδιασμός και διαχείριση έργων Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης |
|
|
||
|
|
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ |
Μεικτός: Πρόσωπο με πρόσωπο, Εξ αποστάσεως εκπαίδευση |
||||||||||||
ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ |
Eclass. Ppt MsTeams
|
||||||||||||
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ Περιγράφονται αναλυτικά ο τρόπος και μέθοδοι διδασκαλίας. Διαλέξεις, Σεμινάρια, Εργαστηριακή Άσκηση, Άσκηση Πεδίου, Μελέτη & ανάλυση βιβλιογραφίας, Φροντιστήριο, Πρακτική (Τοποθέτηση), Κλινική Άσκηση, Καλλιτεχνικό Εργαστήριο, Διαδραστική διδασκαλία, Εκπαιδευτικές επισκέψεις, Εκπόνηση μελέτης (project), Συγγραφή εργασίας / εργασιών, Καλλιτεχνική δημιουργία, κ.λπ.
Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα καθώς και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης ώστε ο συνολικός φόρτος εργασίας σε επίπεδο εξαμήνου να αντιστοιχεί στα standards του ECTS |
|
||||||||||||
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ Περιγραφή της διαδικασίας αξιολόγησης
Γλώσσα Αξιολόγησης, Μέθοδοι αξιολόγησης, Διαμορφωτική ή Συμπερασματική, Δοκιμασία Πολλαπλής Επιλογής, Ερωτήσεις Σύντομης Απάντησης, Ερωτήσεις Ανάπτυξης Δοκιμίων, Επίλυση Προβλημάτων, Γραπτή Εργασία, Έκθεση / Αναφορά, Προφορική Εξέταση, Δημόσια Παρουσίαση, Εργαστηριακή Εργασία, Κλινική Εξέταση Ασθενούς, Καλλιτεχνική Ερμηνεία, Άλλη / Άλλες
Αναφέρονται ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και που είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές. |
Η παρακολούθηση των διαλέξεων είναι υποχρεωτική. Η γλώσσα αξιολόγησης είναι Ελληνική-Αγγλική.
· Μια ενδιάμεση γραπτή εργασία –πρόοδος Που υποβάλλεται στο e–class 30% · Μία τελική γραπτή εργασία Που υποβάλλεται στο e–class 70%
Τα κριτήρια αξιολόγησης των εργασιών είναι:
· η επιστημονική μεθοδολογία · η βιβλιογραφική τεκμηρίωση
Οδηγίες αναγράφονται στο e-class του μαθήματος
|
||||||||||||
|
|
· UNESCO (1976), The international workshop on environmental education. Belgrade, Yugoslavia. Final report. UNESCO: Paris. · UNESCO (1978), Intergovermental Conference on Environmental Education (Tiblisi USSR), UNESCO: Paris. William · B.Stapp et al (1969), The concept of environmental education, Seminar: Journal of environmental education (Volume 1, Number 1, Fall 1969) · Skanavis, K., 2004, Environment and Communication: Having the Right to Choose (Athens: Kaleidoskopio). · European Commission (2017). Attitudes of European citizens towards the environment. Special Eurobarometer 468. Survey requested by the European Commission, Directorate-General for Environment and co-ordinated by the Directorate General for Communication. · KauI, V. (2017). Environmental Crisis and the Role of Media. International Journal of Trend in Scientific Research and Development, Vol. 1, No. 4, pp.684-697. · Αρσένη, Ε., Σελεβέντη, Μ. Κ., Κουνάνη, Α., & Σκαναβή, Κ. (2019). Ο ρόλος των ΜΜΕ στην ενημέρωση μικρών ελληνικών κοινωνιών στα περιβαλλοντικά ζητήματα: η περίπτωση της Σκύρου. · Bowman, J.S. & Hanaford K. (1977). Mass media and the environment since Earth Day, Journalism Quarterly, Vol. 55, No.1, 160-165. · Boykoff, M. and Boykoff, J., 2004, Balance as bias: global warming and the US prestige press. Global Environmental Change 14 (2), 125–136.. · Crick, B. (1998), Education for citizenship and the teaching of democracy in schools London Qualifications and Curriculum Authority. Final report of the Advisory Group on Citizenship. London Qualifications and Curriculum Authority. · Westwood, P. (2003). Commonsense methods for children with special educational needs: strategies for the regular classroom. Fourth Edition. London: Routledge Farmer. · Wilson, R. A. (1994). Integrating outdoor/environmental education into the special education curriculum. Intervention in School & Clinic, 29, 156–159. · Zelezny, L.C. (1999). Educational interventions that improve environmental behaviors: A meta-analysis. Journal of Environmental Education 31, 5–14. · Biederman, J., Milberger, S., Faraone, S. V., Kiely, K., Guite, J., Mick, E., … & Reed, E. (1995). Family-environment risk factors for attention-deficit hyperactivity disorder: A test of Rutter’s indicators of adversity. Archives of general psychiatry, 52(6), 464-470. · Rasooly, D., Ioannidis, J. P., Khoury, M. J., & Patel, C. J. (2019). Family history–wide association study to identify clinical and environmental risk factors for common chronic diseases. American journal of epidemiology, 188(8), 1563-1568. · Owen, M. J. (2012). Intellectual disability and major psychiatric disorders: a continuum of neurodevelopmental causality. The British Journal of Psychiatry, 200(4), 268-269. · Lyall, K., Schmidt, R. J., & Hertz-Picciotto, I. (2014). Maternal lifestyle and environmental risk factors for autism spectrum disorders. International journal of epidemiology, 43(2), 443-464. · Li, Q., Cheung, C., Wei, R., Hui, E. S., Feldon, J., Meyer, U., … & McAlonan, G. M. (2009). Prenatal immune challenge is an environmental risk factor for brain and behavior change relevant to schizophrenia: evidence from MRI in a mouse model. PloS one, 4(7), e6354. · Tran, N. Q. V., & Miyake, K. (2017). Neurodevelopmental disorders and environmental toxicants: epigenetics as an underlying mechanism. International journal of genomics, 2017.
|